29/12/11

Το αστεράκι της κάρτας μας!!



Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στον ουρανό ένα αστεράκι.

Έμενε σ΄ ένα μικρό σπιτάκι από ροζ σύννεφα, μαζί με τη μαμά του και τις εφτά αδελφές του. Βαριόταν όμως να κάνει κάθε βράδυ τα ίδια και τα ίδια και ήταν λιγάκι σκανταλιάρικο. Ο δάσκαλος των αστεριών, κάλεσε μια νύχτα το αστεράκι και το μάλωσε αυστηρά. Μερικά αστέρια του είπε πρέπει να στέκουν στη θέση τους ή να κάνουν μικρούς  κύκλους. Εσύ είσαι από αυτά που πρέπει να στέκουν ακίνητα. Οποιος παρακούει καίγεται ή  χάνεται στον ουρανό.



Για λίγες νύχτες κάθισε σχεδόν ήσυχο. Έπειτα άρχισε να κοιτάζει γύρω τους μεγάλους πλανήτες. Έψαχνε να βρει κάτι που να του αρέσει. Τίποτε. Μόνο στη γη υπάρχει ζωή, του είπε ένα βράδυ η μεγάλη του αδελφή, η Αστερόπη, που το λυπήθηκε. Από κει που ήταν το αστεράκι έβλεπε τη γη σαν μικρό γαλάζιο πορτοκάλι. Και του άρεσε πολύ. «Αξίζει τον κόπο, σκέφτηκε, να πάω πιο κοντά, να δω πως είναι η ζωή». Μια μέρα λοιπόν, που ο ήλιος έλαμπε και κανένας δε μπορούσε να το δει, το αστεράκι το έσκασε από το σπίτι του. Στριφογύρισε και κάποτε έφτασε πάνω από τη γη. Τώρα έβλεπε καθαρά τα βουνά, τα ποτάμια, τις θάλασσες και τις πεδιάδες της Γης. Αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι τώρα το έβλεπαν και οι άνθρωποι από τη γη.. Ανακαλύψαμε είπαν, ένα νέο αστέρι. Το ονόμασαν Βιγαδεζή. Οι άνθρωποι γεμάτοι θαυμασμό έβλεπαν αυτό το υπέρλαμπρο άστρο. Δεν μπορεί έλεγαν, κάτι θα συμβεί στον κόσμο. Κάτι πολύ καλό. Αλλιώς γιατί να φανεί αυτό το αστέρι; Στο αστέρι άρεσαν πολύ οι παράξενοι άνθρωποι. Παρατηρούσε, λοιπό, εδώ και λίγες μέρες, τρεις ανθρώπους που περπατούσαν στην έρημο.  Κάτι κρατούσαν στα χέρια τους και προχωρούσαν κοιτάζοντας κάπου κάπου και τον ουρανό.



Μια νύχτα το αστεράκι είδε άλλους δύο παράξενους ανθρώπους. Έναν άντρα και μια γυναίκα. Κι ένα γαϊδουράκι. Η γυναίκα ήταν πάνω στο γαϊδουράκι. Φαινόντουσαν κουρασμένοι και πήγαιναν πολύ αργά. Το αστεράκι πλησίασε λίγο περισσότερο. Η λάμψη του μεγάλωσε. Οι τρεις παράξενοι άνθρωποι που περπατούσαν στην έρημο, μόλις είδαν τη λάμψη του αστεριού να μεγαλώνει, άνοιξαν το βήμα τους. Το αστεράκι είδε τη γυναίκα να κατεβαίνει από το γαϊδουράκι. Κρατούσε την κοιλιά της που ήταν μεγάλη και στρογγυλή. Το αστεράκι είχε δει κι άλλες γυναίκες με μεγάλη κοιλιά και ήξερε. Άραγε αυτή η γυναίκα θα γεννούσε εκεί στην ερημιά, μόνη της; Το αστεράκι, ανήσυχο, πλησίασε ακόμη περισσότερο. Οι τρεις παράξενοι άνθρωποι, βλέποντας τη λάμψη να μεγαλώνει, άνοιξαν ακόμη περισσότερο το βήμα τους. Η γυναίκα μπήκε σε μια σπηλιά της ερήμου. Μπήκε και το γαϊδουράκι. Ο άντρας στάθηκε απέξω. Σε λίγο εμφανίστηκε κι ένα κοπάδι από πρόβατα. Οι βοσκοί τους έδειχναν με θαυμασμό και λίγο φόβο το υπέρλαμπρο αστέρι που στεκόταν πάνω από τη σπηλιά. Όταν ακούστηκε το πρώτο κλάμα του μωρού, το αστεράκι ένιωσε την καρδιά του να σπαρταράει από χαρά.



Αχ, πόσο ήθελε να δει αυτό το μωράκι. Πλησίασε ακόμη λίγο. Όλη η έρημος γύρω φωτίστηκε σαν να ‘ταν μέρα. Οι τρεις παράξενοι γέροντες φάνηκαν να έρχονται βιαστικοί. Πλησίασαν τους βοσκούς και κάτι τους ρώτησαν. Εκείνοι τους έδειξαν τη σπηλιά. Το αστεράκι φλεγόταν πια από περιέργεια. Τι ήταν αυτό το μωράκι; Γιατί οι βοσκοί είχαν γονατίσει στην άμμο; Γιατί αυτοί οι τρεις παράξενοι γέροντες είχαν έρθει από τόσο μακριά γι΄αυτό το μωρό; Και τι γινόταν άραγε τώρα μέσα στη σπηλιά; Το αστεράκι ξεχνώντας τις συμβουλές του δασκάλου των αστεριών, πλησίασε ακόμη περισσότερο τη Γη. Είδε μέσα στη σπηλιά τους τρεις γέροντες γονατιστούς μπροστά σε μια φάτνη, να προσφέρουν στο μωράκι σμύρνα, χρυσό και λιβάνι. Ένα φως ξεχυνόταν γύρω από τη φάτνη και φώτιζε το ήρεμο πρόσωπο της μητέρας του μωρού. Το αστεράκι πρόλαβε να δει και τα μάτια του μωρού που τον κοίταζαν γλυκά. Τίποτε άλλο…. Έπειτα έσβησε σαν κεράκι και χάθηκε απ΄ τον ουρανό.

Τους τρεις παράξενους γέροντες τους έλεγαν Βαλτάσαρ, Μελχιόρ και Γάσπαρ. Αργότερα τους ονόμασαν «Οι τρεις Μάγοι με τα δώρα»



Το αστεράκι όλοι το ξέρουν σαν   «Το Αστέρι των Χριστουγέννων».

Και κανείς δεν το ξέχασε ποτέ. Κάθε χρόνο οι άνθρωποι το βάζουν στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου και το θυμούνται.



Τελευταία στιγμή φτιάξαμε και μερικά στολίδια του δένδρου από μακαρονάκια. Με αυτά θα πάρω μέρος στον διαγωνισμό του  Stars and Icicles.  http://starsandicicles.blogspot.com/2011/11/blog-post_01.html



Ευτυχώς το ιντερνετ μετά από δέκα ημέρες ξαναγύρισε στο σπιτικό μου. Ετσι μπορώ τουλάχιστον για την Πρωτοχρονιά να σας δώσω τις ευχές μου.

Την κάρτα την εστειλα σε όσους περισσότερους φίλους μπορούσα. Επειδή δεν είναι εύκολο να την στείλω σε όλους, μπορεί όποιος θέλει να την πάρει μαζί του και να την στολίσει στο σπιτικό του.




Εύχομαι να είστε πάντα πολύ-πολύ ευτυχισμένοι και να βρείτε το δικό σας αστέρι στον ουρανό της Αγάπης.
Καλή Χρονιά!!
Με πολλή αγάπη!! 
***********

"As we all look up to the New Year
With new hope aspirations and promises…
Hope it brings you happiness and
Fulfills all your wishes,
Wish you a Happy and Fulfilling 2012!!"
  

Mania  

11/12/11

Angels


Εχω μια πολύ καλή φίλη  και πολύ χρυσοχέρα. Είχε φτιάξει αγγελάκια και τα ζήλεψα. Είπα λοιπόν να φτιάξω και εγώ.



2/12/11

Christmas.......is coming


Μόλις αρχίσουν τα πρώτα κρύα και μόλις ανάψουμε το τζάκι, τότε αρχίζει και η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα.

20/11/11

Τσόχα....η παρεξηγημένη


Για πολλά χρόνια στο μυαλό μου η τσόχα ήταν αλληλένδετη με την Πρωτοχρονιά, καθώς μαζευόμασταν σπίτι με φίλους για να παίξουμε χαρτιά. Είχα αγοράσει λοιπόν ένα μεγάλο κομμάτι τσόχας που πάντοτε φύλαγα στο συρτάρι! Δε φαντάζεστε λοιπόν την έκπληξή μου όταν ανακάλυψα ότι η τσόχα δεν είναι μόνο πράσινη!

23/10/11

Βελανιδιά + Δέρμα = Αξεσουάρ


Δεν πρόκειται για μια εξίσωση «καλλιτεχνικής» φαντασίας αλλά για μία τεχνική που μας έρχεται από την Ιταλία και γίνεται σε δέρμα από κατσίκι.
Το βελανιδερό είναι το δέρμα που κατεργάζεται με το εκχύλισμα των κυπέλλων της ήμερης βελανιδιάς (Quercus ithaburensis ή Q. macrolepis). Το συγκεκριμένο δέρμα είναι οικολογικό καθώς παράγεται με φυτική επεξεργασία και όχι με χημική. Η εν λόγω κατεργασία δίνει στα δέρματα τη μοναδικότητα να παρουσιάζουν ιδιαίτερη αντοχή στη χρυσή γραφή και για αυτό χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στη βιβλιοδεσία και στις περγαμηνές. 


3/10/11

Fish Spa in Malta


Το Μπλε Παράθυρο


Το μικροσκοπικό αρχιπέλαγος  της Μάλτας ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αφρική είναι ένα σημείο που θέλησαν να κατακτήσουν πολλοί, γιαυτό αποτέλεσε συχνό στόχο εισβολής.

Διάδρομος των Ιπποτών



19/9/11

Μούστος ... Homemade


Ο δίσκος είναι decoupage (από τις πρώτες προσπάθειες στην Μάγια)

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα μουστοκούλουρο που έψαχνε απεγνωσμένα να βρει πως μπορεί να κυκλοφορεί στις πιατέλες όλον τον χρόνο και όχι μόνο τέλος Αυγούστου που ξεκινά ο τρύγος….
Προσπαθήσαμε για σταφύλια εφέτος αλλά .....
Παλαιότερα στη Νάουσα της Μακεδονίας το γλυκό που έστελνε η πεθερά στην νύφη, αμέσως μετά τον αρραβώνα, φτιαχνόταν από μούστο και λεγόταν «μουστόπιτα». Τη στόλιζαν με καρύδια και την έβαζαν μέσα σε πορσελάνινη πιατέλα, που την έλεγαν «πιατάντζα». Βέβαια  όλα πήγαιναν καλά όταν αρραβωνιαζόσουνα τον Αύγουστο! αν ο γαμπρός όμως ήθελε να αρραβωνιαστεί κάποιο άλλο μήνα; τι έκανες; Μάλλον έκανες την Κινέζα για την μουστόπιτα! Δεν πειράζει έφτιαχνες  φανουρόπιτα, άλλωστε και αυτή γλυκιά είναι, και είχε φανερώσει και τον γαμπρό… 

11/9/11

T-Shirt για Πρωτάκια


           70.300 παιδιά ηλικίας 6 χρόνων θα πάνε εφέτος στην Α! δημοτικού.
Αναγνωστικό Δημοτικού
70.300 καρδούλες θα χτυπήσουν  πιο δυνατά το πρωινό της 12ης Σεπτεμβρίου. Θυμάμαι ακόμη και τώρα, 50 χρόνια μετά,  την πρώτη μου ημέρα στο σχολείο. Βρέθηκα σε μια τεράστια αυλή γεμάτη παιδιά. Δεξιά ήταν τα υψηλά κτίρια με τις τάξεις. Πέντε πατώματα που στα μάτια μου φάνταζαν τεράστια σαν τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης. Αριστερά ένας τοίχος τεράστιος βαμμένος άσπρος και γεμάτος βρύσες. Πω πω! πόσες πολλές βρύσες!! Στο σπίτι μας είχαμε μία, εκεί υπήρχαν πάρα πολλές.

T-Shirt 01
T-Shirt 02

Και χαμένη μέσα στο πλήθος ήταν και η Ελένη, με δύο φουντωτά κοτσιδάκια. Με δύο μεγάλους μπλε φιόγκους. Μπλε η ποδιά μας τότε,μπλε και οι φιόγκοι. Ασορτί!! Φίλη καλή και αδελφική μέχρι σήμερα. Ελενάκι μου ευτυχώς που σε γνώρισα εκείνη την ημέρα. Μου μετρίασες τη μοναξιά, στο άγνωστο.

Και η δασκάλα της Α! η κυρία Ελπίδα. Θυμάμαι είχε τα μαλλιά κότσο και κράταγε την τσάντα της στον αγκώνα. Φούστα μακριά μέχρι το γόνατο και πουκάμισο άσπρο με βολάν.
Τα πιτσιρίκια φοβούνται καθώς αποχωρίζονται την μητέρα τους. Σηκώνονται πρωί-πρωί, και κουβαλούν μια τσάντα γεμάτη τετράδια και μολύβια. Είναι ένας κόσμος που τον γνωρίζουν μόνο οι μεγάλοι, ένας κόσμος γεμάτος προβλήματα και ευθύνες.

3/9/11

Βραχιόλι Βραζιλιάνικο-Brazil Bracelet


Χαζεύοντας στο διαδίκτυο έπεσα πάνω στη σελίδα μιας Αμερικανίδας σχεδιάστριας.  Ομολογώ ότι ζήλεψα τα Βραζιλιάνικα  bracelets  της και αποφάσισα να δοκιμάσω να φτιάξω και εγώ παρόμοιο .

Στην Βραζιλία, κάτι σαν και αυτό βέβαια, το φοράνε για να τους φέρει τύχη. Φτιάχνονται από το 1792 και έχουν μήκος 47cm όσο το χέρι του αγάλματος του Χριστού στην εκκλησία της Bahias. Κάθε 3 κόμποι είναι και μία ευχή που σύντομα θα πραγματοποιηθεί. 

23/8/11

さよなら。(σαγιονάρα)


Παρασκευή αργά το απόγευμα.
Ακούω τα κλειδιά στην πόρτα.   Ήρθαν…
Τους τελευταίους καλοκαιρινούς  μήνες η ιστορία κάθε εβδομάδα επαναλαμβάνεται. Η πόρτα ανοίγει, τα ντουλάπια ανοιγοκλείνουν,  το ψυγείο φορτώνεται  καλούδια, οι τέντες κατεβαίνουν, το σπίτι γεμίζει φασαρία. Κυριακή βράδυ θα αδειάσει πάλι…..  Θα φύγουν...
Δεν έχω παράπονο όμως …..Με πηγαίνουν στην θάλασσα, στα ταβερνάκια, βόλτες στην πλατεία και γενικά καλά περνάω.
Σήμερα όμως ξαφνικά από εκεί που καθόμουν χαλαρά  στην παπουτσοθήκη βρέθηκα έξω στο μπαλκόνι  πάνω στο τραπέζι… Τι δουλειά έχω εγώ εδώ??

«Να σου πω χρυσή μου αφού δεν φωτογράφισα για το μπλοκ τις δερμάτινες σαγιονάρες  που έφτιαξα θα το κάνω με τις πλαστικές»
Οι πλαστικές είμαι εγώ??? Τι λέει καλέ αυτή??.....Made in Japan είμαι εγώ…..ή  μπορεί  Made in China?? Τέλος πάντων εχω διεθνή καριέρα...

2/8/11

Ελλάδα-Καλοκαίρι


Αύγουστος,



Ελληνικό καλοκαίρι!!







Βουτιές στο απέραντο γαλάζιο, πιτσιρίκια που φτιάχνουν πύργους στην αμμουδιά, τραπεζάκια με ουζάκι και χταποδάκι δίπλα στο κύμα, μια φέτα καρπούζι μετά το μπάνιο…

27/7/11

Πρώτο βήμα.....


  Αγαπητές μου μπλοκογειτόνισσες,

Μετά από προτροπή διαφόρων φίλων και κυρίως της πολύ καλής φίλης μου misirlou http://2handmadeart.blogspot.com  αποφάσισα να μπω και εγώ σε αυτόν τον μαγικό κόσμο των blogs  που είναι γεμάτος έμπνευση και πληροφορίες. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και πολύ καιρό ήθελα να μπορώ και εγώ να δείχνω  σε άλλους αυτά που δημιουργώ. Βέβαια  το να φτιάξεις ένα blog  είναι πανεύκολο όταν το έχεις ήδη τελειώσει, όταν όμως ξεκινάς για να το στήσεις  όλη αυτή η τεχνολογία σου φαίνεται βουνό.